süper kahramanların cahilliği

takip ettiğimiz, severek izlediğimiz, bizi ekran başına kilitleyen adamların göz önüne serilmesi gereken ikinci yüzleridir. bu adamların o kadar filmlerini, bölümlerini izledim, bir kere birinin kitap okuduğuna rastlamadım ulan. ya da ne bileyim bir film izlemiyordu, bir enstrüman çalmıyordu hiç birisi. bak bi örümcek adama. adam süper kahraman olucam diye derslere girmiyor. sonra biz bu adamı alabildiğine destekliyoruz. olmadı spider, olmadı. herşey ağ atmakla bitmiyor işte. iddia ediyorum ki süper kahramanların arasında sohbeti zevkli olan yoktur. ancak dövdüğü adamları anlatır durur. spider'ın amcasının söylediği gibi; büyük güç büyük sorumluluk gerektirir. bak ne güzel söylemiş adam! önce insan olacaksın insan!

(bkz: örümcek adama söyleyin akıllı olsun akıllı)

diz boyudur.
anca kırarlar dökerler.
bi superman okuyor araştırıyordur, diğerleri tırttır.

temel reise bir çift lafım var : boşuna yedin onca ıspanağı içinde demir falan eser miktarlaydamış, ama suç bizde kabasakal duruken gittik seni tuttuk tüğsiklet halinle. birde kahraman olacaksın safinaz haram zıkkım olsun sana. senin yüzünden çocukluğum ıspanak yemekle geçti.

(bkz: süper olmuşsun ama adam olamamışsın)

istisnaları olmakla birlikte düşmanlarının dr. profesor gibi akademik ünvanlara sahip eğitimli , zeki kişiler olması , kahramanların ise genellikle hayvan adlarına sahip ve güçlerini kaza sonucu kazanan kişiler olması bu duruma örnek olabilir.