sözlük yazarlarının itirafları

Onemli olan iki husus var burada;

1- ask acisi nedir ?
2- ask acisi nasil cekilir ?

Sozlugun yarisinin ask acisi icinde oldugu su donemde oldukca duygusal yazilar okumaktayiz. Ask acisi yuzunden sair olan arkadaslarimiz var. cok iyi anliyorum duygularinizi, elbette sevdigin insani birakmak zor yani. Simdi onsuz naparsiniz di mi ?

Once bir bosluga dusersiniz,
Soyle bir etrafa goz atarsiniz,
O olmadi tekrar onu dusunur aglarsiniz,
Hatta daha ileri gider belki yazarsiniz ?

Kim bilir ki. Ayrilmak dunyanin sonu degil, onemli olan o bosluga dusmemektir. Bu tuzaga yakalanmamaktir. Hayatta aslinda asktan ve sevgiden onemli seyler var..

Aile baglari,
Dostluk,
Gelecek gibi gibi.

Kimseyi hayatinizin merkezine koymayin. Unutmayin eger merkezi kaybederseniz soyle bir ses duyarsiniz "game over!!". Iste o zaman gercekten oyun sizin icin biter ve gercek hayata geri donersiniz.

Yazdim yazdim yazdim.. Bu durumdaki insanlara artik sinir olmaya basliyorum galiba.. Eskiden onemser hepsine bir bir yazar dertlerini dinlerdin dermen olamasam bile.. Ama simdi? Gel gor ki duygusuzlasiyorum.. Buda itirafim olsun.. Son zamanlarda yaptigim gibi erkenden yatim.. Iyi geceler sozluk insanlari..

Metrobuste bi zenci adam yuzume hapsurdu muhtemelen ebolaydi bende simdi.herkesin yuzune hapsuruyorum okulda herkesin suyunun icine hapsuruyorum yemekhanede yemeklerin icinde uzun uzun nefesimi.veriyorum herkesi hasta yapmaya calisiyorum ki muhtemelen baskalari olduda tabi bu entymin gercek olup olmadigi sadece ben keyfim ve kahyasini ilgilendirir.

Millet erasmusla hallowen partylede kopuyo ben akiskanlar calisiyorum bu ne bicim hayat.

Entry gırcem diye klozette okadar Çok oturmuşum ki bacaklarım uyuşmuş. Rap sözü uydurcam diye bacaktan oluyodum ya la.

bugün son. bir kere olsun annemin öğretileriyle yaşamaya karar verdim. bu sefer farklı. bu sefer çok farklı.

Burayı rezerve ediyorum.

yaşayarak öğrenme evresini ne zaman atlacağımı bilmiyorum ama yaşamaktan sıkıldığımı farkettim biraz önce.
daha yeni la yeni çok az önce.

aaa, sol frame'e nolmuş!*
itiraf ediyorum:

her gün düzenli olarak saat 23:59'da bu duruma şaşırıyorum. *

Hafıza problemi yaşıyorum. Berbat bir durum, insanları inandıramıyorsun da. En son resmi bi dairede başıma geldi. Bir abim olduğunu unuttum, kadın abim varmışya dedi. Pardon abimi unuttum dedim. Kadın kıçıyla gülmüştür. Insan aile bireylerinden birinin varlığını unutur mu ya. Garip bir çalışma şekli var hafızamın. Çok eski bazı şeyleri hatırlarken çok yeni olanları unutabiliyorum. 10 sene önceki telefon numaralarını hatırlarken birkaç dakika öncesini hatırlamadıgım oluyor.

hangi partiye oy versem elim gitmiyo lan. yazık bu ülkenin haline.

bu kafatasçı, küçük beyinli ırkçı tiplerden tisssskiniyoruuum duyun lan beni.

oh be rahatladım.*

alevi ateist kemalist siksin nefret edenlerini.

ayrılıkçı piç kuruları.

insanları anlamak gerçekten zor , yahu bi kere de bi yaptığınız ötekini tutsun.

Kurtarıcılarımız dan ne zaman kurtulacağız!

Ne zaman nasıl davranacağını bilmek bazen çok zor oluyor. Keşke birileri yardimci olsa..

nihayet teskere mi almış bulunuyorum sözlük koskoca bir yilin ardından özgürlüğüme tekrar kavusuyorum.
içimde garip bir duygu var hiç sevemesemde bu askerliği ve askerlik surecini yinede garip bir şekilde burukluk oluyor. her şeye rağmen sevdiklerime kavusmanin heyecanı biraz daha ağır basıyor.

ayrica bu gece sabah olmayacak heralde. gider ayak hiç beklemediğim birinde öyle bir kazık yedim ki her şey altüst oldu. adaletini sikeyim dünya başka söyleyecek söz bulamiyorum.

Evet sevgili yazarlar itiraf ediyorum galiba bende basit düzeyde mazoşistlik var. Anlamıyorum durup duruken istemsizce bi yerlerimi kanatma isteği geliyor. Insan neden kendine zarar verir hala anlamış değilim. O kanayan yeri sıkınca kan toplu halde çıkıyorya işte o zaman rahatlamış hissediyorum kendimi. Ulan dışarda birisinin bi yeri kanasa ilk yardım yapıp durdurmaya çalışırım ama kendim olunca sanki kanamasından zevk alıyorum. Bi ara bırakmıştım şimdi yeniden başladı.

Bana bitmeyen bir tek şey söyle, söyle sonsuza inanayım.. Ben kaybetmekten çok korkarım, tüm alışkanlıklar çocukluktandır..

şef oldum is yerinde sözlük. arkadaşlarım la aram bozuldu amk görevimi yapıyorum adam bana degistin diyor. daha dün sabah şef oldum bugün arkadaş beni sen çok degistin eskiden böyle degildin arayıp sorardın diyor. ulan daha bir gün oldu ben şef olalı üstelik hergün görüşen tiplerde değiliz hırbo. türk milletine yetki makam vermeyeceksin amk

Eûzu billahi mineş-şeytânirracîm. Bismillahirrahmanirrahîm.

ey sözlük şimdi yazıyorum ama muhtemelen yazdıklarım kimse tarafından okunmayacak. çok büyük ihtimal ilk ve son entry olacak itiraflara yazdığım. bugün ilk defa kendi milletimden iğrendim. ayrıntıya girmek istemiyorum bilen biliyor. ilk defa kendi insanımdan türkiye türklerinden iğrendim. küçücük bir çocuğun yanlışı yüzünden küfürler edenleri gördüm. bu çocuk berkin'den 3 yaş küçüktü. kimse çocuk demedi kardeşime. çalmadı çırpmadı kimseye de zararı olmadı sadece kendisine uzanan eli heyecandan sıkmadı. peki ne oldu sıkmadı diye ne namusu kaldı ne türbormatörlüğü. sözlüktekileri yazmıyorum sadece ekşi'de ve twitter'da denilmeyen kalmadı çocukcağız hakkında. ben bu milletten asla bu şekilde iğrenmemiştim.

beni bilen bilir. bu toprağın ve insanların aşığıy(d)ım. ırkçı değildim ama milletimi severek milliyetçi olmuştum. toprağı hala seviyorum ama insanından nefret ediyorum. yarın dışarı çıkacağım insanların çoğunluğu kardeşime küfretmiş olacak. artık içim içime sığmıyor be sözlük. bu insanlar için milliyetçilik yapasım gelmiyor. miğdemi bulandırıyorlar. kendi ideolojisinden olmayan insanlara küfürler edenler benim milletim olamaz. artık milliyetçilik yapmak istemiyorum. bu sosyalizm, kapitalizm veya her ne boksa diğer ideolojilere inanmam demek değildir. hiçbir zaman değer vermediğim bu saçma ideolojilere şimdi sarılacak kadar insanlıktan çıkmadım. ben bu milletten soğudum artık. övündüğüm insanlar benim aileme tanımadan küfürler etti. hayat planlarımı gözden geçirmeyi düşünüyorum. artık milliyetçi saymıyorum kendimi çünkü milliyetçilik yapacak bir sebep bulamıyorum. kim için yapacağım milliyetçileri hiç bilmiyorum. yıllarca bu ülkenin insanından soğudum yapılan hatalardan yada başka sebeplerden. fakat aile konusunda çok hassasım dayanamıyorum artık.

bu yazdıklarımı okuyacak insanlar varsa rica ediyorum bu entry'mi hiçbir yerde paylaşıp bana cevap yazmasın. nick altımda bununla alakalı bir söz istemiyorum. dikkat çekmek istediğimi düşünenlerde olabilir. fakat amacım dikkat çekmek değil sadece duygularımı boşaltmaktır. böyle düşünmenize sebep olmak istemiyorum. ilk ve son itirafım olduğunu belirttim.

insanları kendi elimle kendimden uzaklaştıran birisiyim. Bugün bir arkadaşım mesaj attı hiç arayıp sormuyorsun diye, meşgulsündür, seminerin olur, seni rahatsız etmeyeyim diye aramıyorum dedim; yalan değildi, gerçekten böyle düşünüyordum ama geçen gün yine bir arkadaşım doğum günümde hayırsız diye mesaj atmıştı, bir şeye sinirlendiğimi sanmış uzun zaman ses çıkarmayınca, ona da öğrenci adamsın, vizen olur, ders çalışırsın, arkadaşlarınla takılırsın diye rahatsız etmiyordum dedim, ama adam birinci öğretime geçmiş, ben onu da bu aramamalarım yüzünden yeni öğrendim. Bunlardan önce yine bir arkadaşımla(en sık konuştuğum) bir haftadan uzunca süre sonra konuştum, onda da kendisi aradı ama haftanın 6 günü doluymuş artık, ben onu meşgul etmeyeyim diye yine arayamıyorum. çok mu detaycı oldum acaba?

Kardeşimle uzun uzadıya dini konularda tartıştım adam öyle uçuk kaçık şeyler diyo ki tartışma da boş.

Sözlük ben galiba aşık oldum hala galiba diyorun konduramiyorum.

sevgilim olmasına rağmen başka birinden hoşlanmaya başladım.sevgilimden ayrılıcam.

Öyle büyük bir ikilemdeyim ki. Ne istediğimi bilmiyorum ama şu halde olmak istemediğimi biliyorum. Ne yapacağım, nasıl olacağım hiçbir fikrim yok.
Belirsizlikten ölüyorum, öldüm.