stajyer olmanın verdiği dayanılmaz eziklik

bütün gün tek başına oturmanın, sıkıntıdan sözlükte yazar olmanın, tek eğlencenin saat başı sigara içmek olmasının, yemekhanede tek başına yemek yemenin, herkes çılgın kupalardan kahvesini çayını yudumlarken iç içe geçmiş 2 plastik bardaktan çay kahve içmenin, ağzından gün boyu çıkan 2 cümlenin birinin günaydın diğerinin iyi akşamlar olmasının, yüz okuma cihazlı kapının seni tanımamasının ve bunun sonucunda her seferinde biri çıkana kadar kapıda beklemenin vermiş olduğu eziklik duygusudur. ne dolmuşum arkadaş ben.