sonunu bile bile ona bağlanmak

yok öyle bir şey. başlığa katılmıyorum. o kim, ben kimim, onlar kim, biz kimiz ki sonunu bileceğiz de ona göre seveceğiz ya da başlamaya bile cesareti olan birer korkak olacağız. ele inat olsun diye söylemiyorum. sevmekten, bağlanmaktan imtina eden insandan hayatta bir bok olmayacağına kalıbımı basarım. ondan ne iyi bir anne, ne iyi bir baba ne de iyi bir sevgili olamayacaktır. hep kendi egosunun üzerinde yaşamaya çalışıp ortalığın alnına koyacaktır. sonunu bile bile ne demek lan. 1 dakika sonrasını görebilen varsa gelsin bir sayısal felan oynayalım reddeden kızın oturduğu semti satın alalım. onlar hep hikaye laflar. duygusuzluğundan, hissizliğinden duyduğu utancı en kolay bu şekilde kapatır insan. çok da umrumda değil. insanları anlamaya çalışmıyorum, çünkü çoğu sahtekar ve yalancı. neyin mücadelesini veriyorum onu da bilmiyorum ama neysem oyum, onu iyi biliyorum. öyle ki yaradan, daha çok sevmemizi, bağlanmamızı istemeseydi kalbimize fren koyardı. ne debriyaj ne fren ne de balata yok kalbimizde, bunu iyi biliyorsunuz. son gaz devam ediyorsun allah ne verdiyse çarpana kadar. çarptığın genelde sevdiğin insan için dilekler bağladığın ağaçlar, dallar, budaklar olsa da...