sigarayı bırakmanın ibnelik olduğu an

sigara bırakmanın en zor olduğu andır. iki ucu boklu değnektir.

bundan birkaç sene evvel ankara' da okuyordum, yurtta kalıyordum. benim yüzümden üç oda arkadaşım sigaraya başladı. ben de o senenin başında başlamıştım gerçi. ben sürekli sigara içmek için yurttan çıktığımda yanıma gelirlerdi, muhabbet ederdik. sonra zamanla sigaraya başladılar işte.

ama benden bile çok bağlandıklarını fark ettim sigaraya zamanla, artık onlar beni sigara içmek için aşağı çağırıyordu. sonra bir ara ekonomik durumumu ayarlamak için sigarayı bırakmaya karar verdim, ama durup düşündüğümde şerefsizlik gibi geldi yaptığım. "ulan adamları sigaraya sen düşürdün, şimdi sen bırakacaksın onlar devam edecek. bir ömür küfür edecekler sana belki de..." dedim kendi kendime. bırakmadım sigarayı da, yurt kapısında sigara içen arkadaşlarımı da.

pişman mıyım? sigaraya başladığıma evet, ama orada sigarayı bırakmadığıma hayır.

(bkz: sigara bırakılmaz sigaraya ara verilir)

bırakılmaması gereken andır. *