sevmesini bilen herkes şairdir

yürekten gelen duyguların, içten geldiği gibi saf duygularla kağıda dökülmesi olayı.

--spoiler--
Sevmesini bilen herkes şairdir
Bu dünyada aşkın var olduğu bilindikçe
Kimi zaman nefesten sıcak tenlere dokunuşlar
Kimi zaman umuda açılan buğulu gözler
Bir küçük çiçek ile sevinir yürekler
Bazen hüznü yaşar hasret vurduğu anlarda
Ama umut her zaman vardır
Aşkın olduğuna
Doğru insanı bulacağına
Yalnız olmayacağına dair
Bir heves bir tutku kimi zaman heyecan
Kalp atışlarını başlatan gözlerdeki bakış
Dil susar konuşamaz şaşkınlıktan
Yeni umutlara yelken açılır karanlıktan
Küçük bir gülümseme bile anlam taşır
Kendi büyüklüğünde
Her an bir anı olarak saklanır zamanın içinde
Aslında tek olarak geldiğimiz bu dünyada
Muhakkak bir eşimiz vardır
Yaşayacağımız hayatın içinde
Bize dokunacak bizi bulacak
Güzel anları sevginin büyüsüyle birleştirip
Bize sunacak aslında hep ben dediğimiz bu dünyada
Aşkın tüm endamı ve ihtişamı ile biz dedirtecek
Bize farkında olmadan
Kabulleneceğiz çünkü mutluyuz öylede
Alabildiğince çok olabildiğince güzel şeyler yapıp
Aşkımıza sığdıracağız
Hasretler yaşayıp üzülecek
Kavuşmalar yaşayıp sevineceğiz
Anlatmaya çalışıp anlamaya çalışacağız
Emek sarfedip mutluluk ekeceğiz
Çünkü sevenlerden sevilenlerdeniz
Biz aşkın içindeyiz...
--spoiler--

Mutluluğu dolu dolu yaşarım da her sevdâda,
Yine de biraz hüzün olsun isterim içinde, tat katsın diye;
Bir deniz kıyısında oturur, bir sigara yakarım
Ve denizin engin mavisinde değil, yosun tutmuş kayalarda ararım hüznü,
Akşamın renkleri vurunca,o kayalarda sevdiğimi görürüm,gözlerim nemlenir;
Benim sevdâlarım
Hüznün kısık ateşinde demlenir...
*