sevmekten değil kaybetmekten korkmak

sevmek, birine karşılıksız ama her zaman karşılık beklenilen bir duygudur. severseniz, aynı duygu gözlerinizden, dudaklarınızdan hatta kahkahalarınızdan anlaşılır.

sevmek, çok zordur, karşılıklı olduğunda güzeldir. karşılıksız olduğunda acı veren yürek yakandır. cesaretli olduğunda yücelir, beceriksiz olduğunda yıkılır. kalp çarpıntısıdır sevmek. zordur gerçekten çok zordur.

sevmeyi istersin ama içini kaybetme korkusu sarmıştır, çünkü sevdiklerini hayat birer birer elinden almıştır. tecrübelisindir. bunu da götürecek zannedersin. onu kaybetmekten korkarsın. kaybettiğinde, bu mutluluğunu gelecekte bir başkasında bulamamaktan korkarsın.

kaybetme korkunun sebebi vardır, sevdiğine inanmazsın, sana samimi ve içten gelmiyordur yada sen artık paronayak olmuşsundur.

sana hep seni seviyorum diyordur. bu nasıl ispatlanır ki(?) öyle bir dönemde yaşıyoruz ki, seni seviyorum samimiyetsiz, sevimsiz kendi halinde iki kelimelik bir cümle olmuş çıkmış. ağızdan dökülmesi o kadar kolay ki, seni seviyorum...
sadece seni seviyorum demesi seni korkutuyordur ve onu artık sevmekten değil kaybetmekten korkuyorsundur. kendini çekmeye çalışırsın başaramazsın. korkularınla yüzleş der içinden bir ses, geri dönersin. mücadele vermeye çalışırsın samimiyetsiz seni seviyorumun yerine seni rahatlatacak başka sözler fedakarlıklar beklersin. ama yapmaz, korkmakta haklı çıkmışsındır.

onsuz olduğun zamanlarda gülüşünü, bedenini bedeninle birleştirdiğin anları, sarıldığında kokusunu, iki eliyle yüzünü tuttuğunda sana bakan gözlerini, yüzündeki tüm kıvrımlarını, yaşadığın mutlu saatleri düşünür durursun. hep bir gün biteceğinden korkarsın. yaşadıklarının gerçek olduğundan şüphe duyarsın. keşke benim onu sevdiğim gibi beni sevse dersin. ama sevmediğini bilirsin.

aslında istenilen çok şey yoktur sadece bir şans istersin. öyle seviyorsundurki senin sevginin ikinize de yeteceğine inandırmak için bir şans. ama vermez. çünkü seni ilk günden beri çantada keklik gibi görmüştür.

şimdi ben buradan bütün bunların farkında olup, itiraf etmeye korkan sevmekten noksan yüreksizlere selam ederim.

ilişkisinde mantık kullanan insanın tipik davranışlarındandır.. sevmeyi bilmez bunlar usta muhasebecidirler.

Artık onu o kadar çok sevmişsinizdir ki eliniz kolunuz bağlanmıştır . Gelecek için kurduğunuz mutlu hayallerle tutunursunuz. Eğer onu kaybedersem sorusunu kendinize sormaktan cekinirsiniz cünkü korkarsınız. Hele ki uzak mesafe ilişkisiyse sizinki * Onsuz bir hayat düşünmeye çalışırsınız ama yapamazsınız. O artık benliğinize işlemiştir. Hemen bu düşündüklerinizden vazgeçersiniz ve onu ne kadar cok sevdiğinizi kendinize ispat etmeye çalışırsınız. Umarım başarılı oluyorsunuzdur yoksa peşinde bir çok paranoyayı da beraberinde getirecektir bu sorunlar . Allah yardımcısı olsun tüm sevenlerin vesselam .

kurallarını kabul etmek zorunda kalmak. sözünden çıkamamak. o isterse sıçmaya bile gidememek.