bugün

sevdiğin bir işte, sevmediğin yönetimle çalışmakla aynı durumdur.
hiç çalışmamaktan daha iyi olan durumdur.
zaman kavramını her gün yeniden sorgulamanı sağlar ki bu da kişisel gelişime süffer bir katkıdır bir yerde.
ogretmenlerin kullanmayi sevmedigi ama dersin bayildigi anda yaptiklari konusmalarin icerdigi ana baslik cumlesidir :

" ben ogrenciyken hic ogretmen olacagimi dusunmemezdim, cidden"

olurum daha iyi
tam bir azaptır. hergün çıkış saati için geri sayım yapılır, son yarım saatte bir türlü geçmek bilmez.
ayakları sürüyerek işe gitmektir. gece yatarken iç huzursuzluğu ile uyumak akabinde hayatı kendine zehir etmektir.
ruhsal açıdan yorucudur. insan sevmediği bir işte belki hayatını devam ettirmeye yetecek parayı kazanır ancak verimli olamaz.
konficyus ne güzel demiş: "hayatında seveceğin bir meslek seçersen, yaşamın boyunca birgün bile çalışmış sayılmazsın."
bir başkasıda: en büyük tembelliğin sevdiğin işte çalışmak olsun demiş.