sevgiliyi insan olarak sevmek

aşkın yavanlığına meydan okuyan türden sevgidir. ilişki devam etse de etmese de bir insanı cinsellikten bağımsız, değer vererek ve anlayarak sevmenin başkalığı ve gerçekliğini içinde barındırır. Herkes anlamaz, tanımaz. Aşk gibi çaresiz ve muhtaç bir sevgi değildir. Doğal, abartısız ama son derece kalıcı ve gerçekçi bir yakınlıktır. Demode olmaz, bayatlamaz, gittikçe gelişir, ilerler. Her eve lazımdır. Ama neredeyse hiç bir evde yoktur. Çünkü insanlar cinselliklerinin kölesidirler. Dürtüleriyle evlenip, yakınlıklarına körleşirler. Böylece dünya da bir sperm, ihanet, heves, aşk, ihtiras yuvasına dönüşür ve ellerimizin arasından kayıp gidenlere de "neyse canım" deriz. Küçükken çocukları kedi köpek ölünce "olsun oğlum üzülme yenisini alırız" dedikleri gibi, "aman canım o olmaz başkası olur" şeklinde teselli olup, teselli ederek, dünyayı pazara çevirir, özelllikten yoksun kılarız.

sevdiğiniz kadını veya erkeği (ama abazan erkekler için daha geçerli olarak kadını *)seks objesi olan bir meta gibi değil karakterine duyduğunuz aşkla değerlendirmektir. Kısacası boyundan aşağısına dudak değdirmeden de sevebilmek duygusunu hissedebilmek ve böyle yüce bir şekilde sevmektir...