sevgilinin şehirden gitmesi

şehri boş bir stadyum havasına büründüren, her şeyi çok sıkıcı kılan gidiş olayıdır. kahretsindir.

insanın sokağa çıkası bile gelmez çoğu zaman.

bir daha yüzünün gülmeyeceği, artık o şehir yada başka şehirde kısaca hiç biryerde mutlu olamayacağı, anısı olan yollardan geçtikçe gözlerinin dolacağı, hayatın anlamsızlaştığı gerçeğini ortaya koyan durumdur.

Sevgilinin şehirden gitmesi iki taraf için de otogardan ayrılık sahnesi ve birlikte geçirilen güzel zamanların 1 haftalık film şeridi şeklinde sürekli tekrarlanarak izlenmesine sebep olan olaydır.

gidiyor lan!
ayrılmıyoruz sadece okul tatile giriyo evine gidiyo bende gideceğim tabi ama ilk o gidiyo işte. beraber harika şeyler yaptığımız, sokaklarında salak salak dolaştığımız, parasız kaldığımız, her zaman mutlu kalabilmeyi başardığımız şehirden gidiyo. şimdi ben bi başıma 2 hafta tek başıma beraber yattığımız yatakta tek başıma onu düşünerek yatacağım. ay dönümümüz de okulun orada ki ağaçtan dilek balonunu bu sefer yalnız başıma atacağım. hep gittiğimiz kafeye yalnız gidicem. 2 ay boru değil. 6 ay boyunca her gün görüşen birileri olarak çok uzun bi süre bu. zor olucak ama atlatmasını da biliriz biz. neleri atlattık.

edit: yazı çok ergence olmuş lan of neler yazmışım öyle.

uzun süreden beri kesintilerle de olsa onu görmüşsünüzdür, sizin yaşadığınız şehre gelmiştir. artık bu şehirden gidiyordur ve onu görmek bir hayal olacaktır. giderken yanında onlarca anınızı, ruhunuzu götürüyordur. burada sizden kalan sadece bir bedendir.