bugün

yaş kaç olursa olsun, ne kadar sıkıntılı bir süreç sonunda olursa olsun dondurması yere düşmüş çocuk burukluğu yaşatan olaydır.
normaldir, geldiyse, gidecektir. hiçbir şey baki değildir.
Tam da bugün yaşadığım durumdur. iki yıl iki kelimeyle özetlendi.
yaprağa kadar yolu var.
kezbanlık yapıp kendisini sakınan kıza artık dayanmayıp: sana mı kaldık lan benim kapı gibi elim var elim deyip çektiken sonra gitmesidir.
artık o sana değil, bakıyor önüne,
uyan sende bakma artık arkadan elalemin götüne.
(bkz: böyle kollarımı açaydım gitme diyeydim)
geride kalan hiç kimsenin, hiç şeyin artık önemi yoktur.
üzerinde düşünülmesi gereken eylemdir.
1.niye çekip gitti?
2.onu kaçıran ben miydim?
3.geri gelme olasılığı yüzde kaç?

1.soruya cevap bulduysanız 2.yi atlayınız. 3.nün cevabı %50 nin üzerindeyse diğer soruları unutup onu affetme büyüklüğünü yapabilir miyim ? sorusuna cevap arayın.

(bkz: hücreleme yöntemine göre kadın erkek ilişkileri)
"bkz. nolur gitmee, ufak tefek şeylere kızıığp gitmee. bkz." öyle bir bakınız bu.
neyi çekip gitmiş diye insanı düşündürür. çekilen şeylere göre olayın mühimmiyatı artar.
(bkz: kafayı çekmek)
(bkz: marihuanayı çekmek)
(bkz: çile çekmek)
(bkz: alayını çekmek)
yalanlar söyleyip insanı "acaba"lara sürüklemesinden ve aldatmasından daha iyidir.
üzücüdür. olması kahreder. nereye gittiği de önemlidir, geri dönülmez bir yola girmişse daha da üzücüdür.