bugün

önyargılı bir yaklaşımın oluşturduğu, yargı bildiren bir cümle olmasına ramak kalmış bir zamir tamlamasıdır. ama her yaklaşım gibi değişime açıktır. şöyle ki:

sevdicek kelimesinin sonundaki -cek ekini sadece minikseme ve aşağılama ortamlarında görmüş ve beğenmemiş olan kişi onu bir de şefkat sözlerinin havada uçuştuğu bir sırada yavru-cak olarak görmeli. bir eki farklı ortamlarda tanımak, onun potansiyelinin farkına varıp onun yeni kullanıldığı bir muhabbet ortamında verilmek istenen duyguyu anlamayı kolaylaştırır.

neyse ki henüz bireyin dilde kullanılmakta olan bir kelimeyi ve onu kullananları sevmediği için kelimeyi dilden çıkarma yetkisi yok. aksi takdirde şu anda her biriniz bir sandalyeden bahsederken onu parmakla göstermek zorunda kalırdınız.
(bkz: oy benum sevduceğum)*
zihinsel özürlülükle bir kelimeyi sarfetmenin ne alakası olduğunu akıllara getiren, düşünüp düşünüp bulduramayan kişinin tanımlamaya çalıştığı kişi..

-cık, -cik küçültme ekidir evet; lakin zaten sevgilicik'in değişmiş hali falan değil, tek başına bir anlama sahip olan halk arasında bilinen bir kelimedir sevdicek..

ayrıca sevgiliye bok da denir, sıçmık suratlı yarim de denir kime ne? sevgilisine sevdiceğim diyenin boynuna sarılasım, alnından öpesim, afferin yiğidim diyesim gelir benim..

son birşey daha; lütfen tespit yapayım, başlık açayım, kişilerin yanlışlarını bulayım, gündeme geleyim derkene başlık sıçmaktan vazgeçelim..
(bkz: dostum afedersin ama başlık sıçmışsın)