sevdigi insana hayatini hediye etmek

kendi hayatından vazgeçen, hayat denilen şeyi artık tek değil sevdiği insanla tüketmek isteyen insan eylemi...

hangi güzel günün, hangi güzel gecenin hediyesi olabilir ki bu? hangi insan bu hediyeyi hak edecek kadar kıymetli olabilir? ya da hangimiz vazgeçebiliriz ki bir başkası için kendi hayatımızdan ve bize hediye edilmiş olan hayatı hediye edebiliriz?

günümüz dünyasında böyle bir hediyeyi hak edebilecek insan bulmak neredeyse imkansızdır... bulduğumuzda da hediye edebilecek bir hayatımız olmayabilir...

yine en iyisi hayatımız bize kalsın, hediye olarak başka şeyler verelim... zira kimi merkezimiz yapsak elbet bir gün gidecek... giderken hayatımızı da götürmesin...

parayla satın almadığımız, yarınını şeçmenin bizim elimizde olmadığı bir hayatı içimizide, yüreğimizde ve/veya tüm benliğimzde yer kaplayan birine vermek yerine onunla paylaşmak daha iyidir... tabii onun da kendi hayatını sizinle paylaşması gerekir... yoksa bu paylaşmış bile bir süre sonra canımızı acıtabilir...

(bkz: bir hediye olarak hayat)

geyik kısmı ise belki de şudur; sevgilisine dogum gününde hediye alacak parası olmayan insanın rezil olmamak, sevgilisinin göstereceği tepkiye yer vermemek için aklına gelen cin fikir... *

- sana maddi bir değeri olan hediye almadım sevgilimi!
+ !?!?
- sana sonsuz manevi değeri olan hayatımı hediye ediyorum...

böyle bir durumda insan nasıl bir tepki verebilir ki? ne diyebilir? teşekkür çok basit kaçar heralde? ya da sarılmak, öpmek? sanırım yine tek karşılığı o kişinin de hayatını hediye etmesidir...

- beni nasıl seviyorsun?
+ hayatımı sana hediye edebilecek gibi seviyorum...

(#2671428)

sevginin en büyük göstergelerinden bir tanesi. bunu isteyen bir sevgili samimiyetsiz olamaz * onunla beraber yaşamak, onun isteklerini yerine getirmek, onun istediği yerlere gitmek, onun yediklerini yemek... kısaca tamamen onun gibi olup, sadece onun için yaşamaktır. ama tabii karşıdakinin bu fedakarlığa değmesi gerekir. aksi takdirde hiç bir anlamı olmaz, hatta saçmalıktır.