bugün

g i joe oyuncaklarının çok pahalı olduğu dönemde gönüllerde taht kurmuş askerlerdir.
açık yeşil renkteki ağır makinalıcıyı ve ucu eğik tüfek tutanı net olarak hatırlarım halen.
her erkek asker doğmaktadır, ve ilk tatbikatını koltuk üstündeki ordusunun başında gerçekleştirir. niye askeri mühammat ve katliam oyuncakları alınır çocuklara bu yaşta? bu küçücük ellerine niye savaş aletleri tutturulur?
ben de oynadım tabiki çocukken, minik ellerimde kocaman tankla kardeşimin bebeklerini ezer, tüfeğimle düşman askerlerini kurşuna dizerdim. sonrası evde atılan zafer turu..
her türk asker doğuyor, ve aksi iddaa edilemiyor. savaşçı olamayan türk, erkek sayılmıyor. kan akıtmak caiz, arabulmak mekruh görülüyor..
zaman değişiyor fakat silahlar baki kalıyor, zorla elimize tutuşturulan plastik silah, mecburi hizmetimizi eda etmek için demire dönüyor. vatan borcu ödenene kadar silahlar alacaklı oluyor..
Zamanında birlikte Kızılderili avladığımız oyuncak takımı *
abimle paylaşamadığım en sevdiğim oyuncaklarım arasında yer alan minik askerlerdir. bir de bunlara çitlerle falan birlik örer tugay yaratırdık, hey gidi günler.
nasıl bir zetina dikiş makinası genç kızların üzerinde etki yaratmıştır bir zamanlar, işte bu plastik asker oyuncaklarda erkek çocukların bünyelerinde aynı etkiyi yaratırdı.

işin garibi bu küçük biblolar coşma anlarında el bombası olarak anne veya abiye atılırdı.

http://dinceracan.com/images/oyuncaklar/askerler.jpg