bugün

Son parayı bir hışımla iddaaya basar. Onuda kaybeder ve borç dilenme sureci başlar.
Ya para kazanmanın gerçekten ne kadar zor olduğunu bilmiyordur yada bakması gereken, sorumluluğunda olan birileri olmadığından "amaaan azıcıkta harcayayım ya ne olacak sanki" diyen insandır. Bazen gerekir de.
Benimdir. Kendimi zevklerimden lükslerimden alıkoyamıyorum napıyım. 10 gün zenginim 20 gün fakir.
Nasıl kazanıldığı hakkında hiç bir fikri olmayandır.
Ya paranın nasıl kazanıldığını bilmiyordur.(bilse yapmaz belkide yapar karakter meselesi) Ya da çoook zengindir umrunda değildir. Kısaca zenginin parası bizim çenemizi yorar arkadaşlar biz elimizdekilerle yetinmeyi ögrenelim, bilelim en büyük zenginlik bu bence. He istemiyormuyuz hepimiz cebimizdeki paranin haddini hesabını bilmeyelim ama yok ne para ne hesap o yüzden ekmeğemize bakalım biz.
Zat-ı alinin fıtratında seyretmiş bir durumdur, tesadüf değil tevafuktur.
O kişi benimdir (bkz: Diva arkadaş) restaurant ta yemek yiyip sabahlara kadar para yedigim günleri bilirim insanların harcadıgı para sizleri ilgilendirmez.

Tanım: Parası olupta harcayan yazar.

Edit: Birazdan bar'a gidecegim.
Ay sonunda acısı çıkacaktır.