bugün

ailelere ders olarak okutulabilecek konudur. özellikle de panik atak hastası çocuğun ebeveynlerine.

ben 6 yıl boyunca panik atak denen dünyanın en şerefsiz hastalığı ile boğuştum ve bunun en büyük nedeni ailemin bilinçsiz olmasıdır. ne zaman panik gelse geçer,abartma birşeyin yok, saçmalama yeter.. gibi azarlar duydum hep. oysaki bu en yanlış muameledir.

panik atak hastalığını yaşayandan başka kimse tam olarak anlamaz. başkasının hastalığını ne kadar küçük görürseniz o kişi o kadar kötü etkileyecektir.
ondan daha fazla panik yapın... şaşırıp kalacaktır.
(bkz: muamele göstermek) *
bunun hastalık olduğu unutulmamalı. doktor desteği şart.

hastaya destek olunmalı demek çok zor çünkü o an içinde bulunduğu durumu tam olarak anlamak zor.

en önemlisi hiçbir şey yokmuş gibi yapmamak. bunu yapmak o insanı daha da çok bunalıma sürüklemekte.

not: bir yakından gözlemler.
(bkz: panik hastası)
atağı yaşayan kişiye sevgi ve güven duygusunu hissettirmek iyi geliyor. elini tutmak ya da sarılmak da öyle. konuşmak ancak atak geçtikten sonra faydalı olabiliyor. en azından bir sonrakine ışık tutup daha hafif atlatması sağlanabiliyor. söylenecek en etkili şey: teslim ol ve "helal et gitsin aklını"