bugün

uzun süre otobüs aşkı yaşayıp birden kaybolduğunda yaşanan eksiklik, bindiği durağa yaklaşırken gözlerinle onu yoklamak, garip bir hüzün verir.
her gün evden çıkarken ulan geç kalır mıyım otobüs kaçar mı gelen otobüste cama yapışmadan gidebilir miyim ayakta duracak yer bulabilir miyim (bak oturmaktan bahsetmiyorum) endişesiyle koşturan kendime otobüste hoşlanılan kişi? dedim. sonra ben ve kendim kahkahalarla güldük.

(bkz: otobüste akbil verip parasını alamadığın kişiyi bir daha görememek)
bir hazırlık sınavında görülüp hoşlanılan kızı bir daha bulamamak değildir.

kız tıpçıydı ağzını kırayım, ne facei ne twitterı varmış. bulamadık tabi. eşşek kafam sorsana numarasını.