ortak melankoli

Allkolle yıkanmış bir bedeni anımsatıyor yüzümün haritası
Kadıköy sokaklarında uyuşturduğum kalbimin açık yarası
Şimdi gözlerinden kalma akşamları yaşıyorum
Sesini çok uzaklardan ama yakından duyuyorum
Hiç gitmiyor gözlerimden saçlarının kömür karası

Kısık gözlerimle ufuktan süzülen ışığı görür gibiyim
belki de içerimden ruhuma boşalan gözyaşlarının seliyim
Yine karşımda son tango; derme çatma hatıralar görür gibiyim
dert etme sanırım artık melankolik değil deliyim.

ibrahim Kaplan & Utku Öz