bugün

sade nesir ile süslü nesir arasında bir üslûba sahip olan nesirdir. bu tür nesir ile osmanlı eserlerine yavaş yavaş arapça ve farsça kelimeler girer, 've' ile 'ki' bağlaçları kullanılmaya başlanır.

tarih kitapları, kıssasü'l enbiyalar ve islâm tarihleri bu nesir üslûbu ile yazılırdı.
yazı dilinin konuşma dilinden ayrıldığı bir üsluptur. nesir yazarı bu slubu seçtiyse söz sanatlarıyla hünerini göstermek zorunda değildir. amacı esas aldığı konuyu doğru biçimde anlatmaktır. imla ve üslup açısından tutarlıdır. yabancı kelimeler vardır ama bir çok kısmı sade nesri anımsatır özellikledir.

didaktik ve ahlaki eserler, tezkireler, tarih kitapları, sefaret-nameler, seyehat-nameler genelde bu üslupla yazılan eserlerdir.