olmayana yergi ve aklin goze inmesi

imgelemler aleminde vucut bulup, usun gozunde belirenler bile aslinda birer muhayyileden ote degildir. bu goruler, o alemde sebebsiz degil, belki kendi ruh hamurundan suzulup nesv-u nema bulan ve sonunda usun gozune inip, yari-varlik, yari degil birer mahiyettir. gercekligi ne olursa olsun, esas olan bunlarin oznel olusu ve hicbir zaman nesnel bir kimlikte tariflenemeyecegidir.

iste kisinin bu tamamen oznel olan ve yine tamamen kendi ruh kalibina gore sekillenip vucud(!) bulan "sey"lere karsi tavri da, o tavrin oznesi kadardir. bunlari gerceklik gibi gorme ise ancak olmayana ergilerle yine kendi oznel kalibiyla belirledigi kriterlerle sekillendirilir ki oznelligin dibevurumudur.

"goz oyle bir penceredir ki; ruh, bu alemi o pencereden seyreder" demek, bu kendi imgelemleriyle kurup, bir meshere cevirdigi ve butun beslendigi damarlari bu alemin sarniclarina baglamis biri icin, o gorunen alem bile o'nun icin ayri bir kaosa isaret eder.