Kelime dağarçıklarında bu kelime bulunmadığı için bazen hiç ağzımı açmıyorum.
defalarca karşılaştığım durumdur. hiçbir toplumsal, bireysel ve duygusal kavrama inanmamak, değer vermemek ve pratikte uygulamaya koymamanın insanlar tarafından nasıl dehşetle karşılandığına bizzat şahit oldum. özellikle o , bu adam ne lan böyle ne yapmaya çalışıyor bakışlarıyla belki yüz kez karşılaşmışımdır. ama böyle. onların sevgisiyle, salya sümük ağladıkları aşklarıyla, para ve iş pozisyonlarından taşan egolarıyla, statü ve sıfatlara verdikleri değerlerle ve akıl alabilecek bütün inançlarıyla dalga geçtiğimde bana mal, deli gibi yakıştırmalar yapıyorlar. sen kimsin dediklerinde hiç kimseyim diyorum, öyle bakıyorlar. evet, nihilizm bu değil diyebilirsiniz, inanır mısınız bu da umrumda değildir.
Bence bir nihilistin kendini etrafina aciklamak zorunlulugu gerekmez. Bunu cok iyi icinde yasayabilir.

Hayat isigi en mutlu insanin icinde de sonebilir, en mutsuz olanaksiz fakir insanda da yeserebilir.
eğer bir insan grubundan üst seviyede iseniz ve kendinizi ifşa etmiyorsanız daima o grup için budala, salak, çekingen, pasif görünürsünüz. çünkü siz onlarla iletişime geçipte onların seviyesine indirgemiyorsunuz kendinizi.

eğer insanlara kendinizi begendirmeye uğraşmazsanız, memeli olmanız hariç, siklenmez ve salak damgası yersiniz.
Eğer sözlükte karması nihilistse doğru, hayatta yanlış sanrıdır. Zira en mantıklı insanlar nihilistlerden çıkar.