bugün

islam peygamberi muhammet, çoğunlukla, olması gerekenleri söylemiş, ve bu düşünceleri de doğru, yapılması gerekenler olarak ifade edilmiştir.

kadınları çöl toprağından kurtarmak benim vereceğim en önemli ve tek örnek olacaktır.

peki yaptığı bu güzellikleri neden "ben peygamberim" diyerek doğru olmayan bir ifade ile süslemiştir?
çünkü dönemin insanlarını, yaşadığı arap kavmini ancak bu şekilde dizginleyebilirdi. onları birşeylerle korkutmalıydı, onların yaptıkları kötülükleri durdurmanın başka bir yolu yoktu.

düşünceleri, fikirleri doğru olan muhammet'ten sonra gelen onlarca büyük insan, mesela mevlana.
ben peygamberim diyebilirlerdi, fakat bu şekilde kendilerine inandırmayı tercih etmediler.

demek istediğim, muhammet doğru söylemiştir, çoğunlukla. ortak doğrularımız olması, onu benim peygamberim yapmak zorunda değil. onun doğruları sadece benim bazı doğrularımla örtüşüyor, ve benden önce yaşamış olması, benim doğrularımın ondan sonra geldiği gerçeğinin üzerine biniyor.

"son peygamber benim"
ne kadar akıllıca, biraz bencilce, ve kurnazca söylenmiş bir sözdür.
çünkü, ondan sonra gelecekler için din artık bitmiş, yerini gerçek düşünceler almışır.
(bkz: meet joe black)
muhammet says:
"Allahü teâlâ, Âdem aleyhisselamı yeryüzünün her tarafından alınan topraklardan yarattı. Bu sebeple neslinden, siyah, beyaz, esmer, kırmızı renkte olanlar olduğu gibi, bu renkler arasında bulunanlar da oldu. Kimi yumuşak, kimi sert, kimi de temiz oldu."
şeyeden: Ebu Davud.

şimdi ben ne deyim arkadaş.
tamam bişey demiyorum.
"Benden sonra, erkekler için kadınlardan daha zararlı bir fitne bırakmadım."
muhammet (peygamber)

hmm. çoğunlukla? doğru? bilemedim şimdi!