bugün

Yeni bir Tübitak projesi sandığım başlığa konu olan bir takım annelikler. papaz eriği ile başlayan süreç analarımıza kadar vardı mı diye düşündüm bir an, ama sadece bir an.
"Tamam çöpü ben atmaya giderim." işin finalinde çöpü atan kişiyi tahmin edebiliyorsunuz.
(bkz: her yer her yerde)

o sırada annenin gözünden ev.
görsel

gerçekte ev.
görsel
Babasının oğlu, annesinin kızı, kime çekti ki bu cocuk gibi.
Annen kurban olsun sana.
para verdikten sonra;

- bak veriyorum ama harcama, yanında bulunsun...
"üstün ince bak bir şey al üstüne, sonra " anne hastayım ölüyorum" desen de bakmam bak hasta iken. deyip de en çok yine bakanın anneler olması. ne kadar kutsal olduklarını kanıtlar nitelikteydi.
Boş yapma Sena..
akşam ezanı okunuyor eve gel.
Doksan yaşındaki anneden, yetmiyetmişbeş yaşındaki oğluna, ceketsiz dışarı çıkma...
Atlet giy çocuuum!
Tamam ben giderim.