bugün

mevsimlere göre değişiklik gösteren potansiyeldir. *
genelde insanlar kışın aşık olmazlar, kar kış, kıyamet derken, aşktan evvel kıçının donmamasına önem gösterir insanlar, yazın da önüne gelene aşık olası gelir fakat sıcaktan sıkılırlar, bunalırlar, hep aşık olduklarını sanarlar ama olmazlar, o yüzden yaz aşkı kavramı, geçicidir.

ilkbaharda ise insan mayışır *, tıpkı bir ata sözünde olduğu gibi; 'nisan mayıs ayları gevşer gönül yayları'

ama yine de tam manasıyla bir aşk başlamaz, çok nadirdir.

bu durumda insan en çok sonbaharda aşık olur, yıldırım gürses eşliğinde 'düşen bir yaprak görürsen beni hatırla demiştin, biliyorsun seni ben sonbaharda sevmiştiiiiiim' şeklinde, hemen her parkta, hemen her kaldırımda, köşe başında, hemen her rüzgarda, yağmurda, hemen her şemsiyenin altında, otobüs durağında, aşık olma potansiyeli vardır insanın.

kaynak: tabii ki götüm.
ilkbaharda havanın değişmesiyle birlikte hücrelerin kıpraşması sonucu,daha fazla aşık olunduğu gözlenmiştir.
kışın beyinler üşüdüğü için, mantık kaybı yaşayan bünyelerin daha fazla aşık olduğu saplanmıştır. *
*