metrobüsten inip hiçbir şey yaşanmamış gibi gitmek

ilk etapta zordur. insanlara hayretler içinde bakmak hatta insanlığından süphe etmek..

indiğiniz anda neler yaşandığını düşünmeyeceksiniz. üstünüzü düzeltip, yüzünüze hoş bi ifade takıp devam edeceksiniz.

yolculuğunuzu eve ya da iş hayatınıza yansıtmayacaksınız.

bi süre sonra her şey daha kolaylaşacak. inanın.

http://www.youtube.com/watch?v=eHdzOMNR_Do

o kadar doğru ki *

metrobüste neler yaşanmış olabilir ki düşüncesine neden olur. sanırım metrobüse fortçuluk için binen insansılardan biriyle karşı karşıyayız.

sonuç olarak hayat devam ediyor. dışarıda da keşfedilmeyi bekleyen yepyeni güzellikler var. zaten insan bir yerden sonra dış dünyaya uyum sağlıyor. yaşantınızı fazla etkilemesine izin vermeyin ve sakın unutmayın ; güzel günler gelecekte...

fortlanmak ve parmaklanmak olayını duygusal boyuta taşıyan kişinin ızdırabı.

bu durum havaların yavaş yavaş totomuzu ve pipimizi dondurmasıyla dikey orantılı etkileyici ve sonuç itibarıyle durumlara subjektif bakmamızı engelleyen fevkalade kapitalist birhayli sosyoseksepalitist bir başkalaşımdır. amin.

fortlanmayı ajite etmeyen kişi davranışıdır.

-mahmut az önce yaşananları unutalım, biz o metrobüse binmedik, 10 durak geçmedik!
+nasıl unutacaaam rıza abi! hiç aklımdan çıhmıyo ki!
-alışacağaz unutacağaz!!!

kötü bir planlama ve gayri insani bir anlayışın umursamazlığı nedeniyle, insanların sabah sabah balık istifi gibi yolculuk yapıp kendisini bir üçüncü dünya ülkesinde hissetmesine sebep olan durumun doğal bir sonucu olarak hiçbir alakası ve duygusal yakınlığı olmayan iki insanın sevişme mesafesinde yolculuk yapmaları ve akabinde yaşadıkları travma dolayısıyla inerken kapıldıkları psikolojik durum.

sıkış tepiş bir metrobüs yolculuğununde mesafeyi koruyamadığınız insanlarla metrobüsten inilince bir daha görüşmeme durumudur. ''gidebilirsin. çok rica ediciğim bir daha görüşmeyelim!''