mesnevi 551 560

551. halk onun iştiyakından, hal ve tavrı ile sözünden, sohbetinden uzak düştükleri için deli oldular.
552. onlar yalvarıp sızlanıyorlardı, vezir ise halvette riyazattan iki büklüm olmuştu.
553. hepsi birden "biz sensiz kötü bir hale düştük, karışıklık içindeyiz. değneğini yeden birisi olmadıkça körün ahvali ne olur?
554. inayet et. allah için olsun, bundan ziyade bizi kendinden ayırma!
555. bizler çocuk gibiyiz, sen bize dadısın; sen bizim üzerimize o gölgeyi döşe" demişlerdi.
556. vezir dedi ki: "ruhum dostlardan uzak değildir. fakat dışarı çıkmaya izin yok."
557. emirler rica ve şefaate, müritler dil uzatmaya başladılar:
558. "ey kerem sahibi! bu ne kötü talih ki sensiz gönülden de yetim kalmışızdır, dinden de.
559. sen bahaneler ediyorsun, biz ise dertle yürek yangınlığından soğuk soğuk ah edip duruyoruz.
560. biz senin sohbetine alışmışız. biz senin hikmet sütünle beslenmişiz.

devamı için:

(bkz: mesnevi 561-570)

bir önceki için: (bkz: mesnevi 541-550)