mesnevi 2361 2370

2361. ben asla tamahtan afsun okumam. ben bu tamahı baş aşağı etmişimdir.
2362. tanrı göstermesin... benim halka karşı tamahım yok. gönlümde kanaatten bir âlem var.
2363. sen armut ağacı tepesinden böyle görüyorsun. aşağı in de sende o şüphe kalmasın.
2364. biraz dönersen başın dönmeğe başlar; evi dönüyor görürsün... halbuki dönen sensin!

(herkesin hareketi, görüşü, bulunduğu makama göredir. herkes, âleme kendi görüş dairesinden bakar. mavi cam, güneşi mavi gösterir; kızıl cam kızıl. camların rengi olmazsa beyaz olurlar. beyaz cam, öbür camların hepsinden daha doğru gösterir, hepsinin de başı, imamı odur.)

2365. ebucehil, ahmed'i görüp "beni hâşim'den çirkin bir çehre zuhur etti" dedi.
2366. ahmet ona dedi ki: "haddini tecavüz ettinse de doğru söyledin."
2367. sıddîk görüp "ey güneş! ne doğudasın, ne batıdan. lâtif bir surette parla, âlemi nurlandır" dedi.
2368. ahmet dedi ki: "ey aziz, ey değersiz dünyadan kurtulan! doğru söyledin."
2369. orada bulunanlar "ey halkın ulusu, ikisi birbirine zıt söz söyledi, sen ikisine de doğru söyledin, dedin... neden?" diye sordular.
2370. peygamber, "ben tanrı eliyle cilâlanmış bir aynayım. türk, hintli nasılsalar, bende o sûreti görürler" dedi.

devamı için:

(bkz: mesnevi 2371-2380)

bir önceki için: (bkz: mesnevi 2351-2360)