mesnevi 1401 1410

1401. fakat iki parmağını iki gözünün üstüne koy: bir şey görebilir misin? insaf et!
1402. sen görmesen de dünya yok değildir. kusur, ancak şom, nefsin parmağında.
1403. kendine gel! gözünden parmağını kaldır da ne istiyorsan gör.
1404. nûh'un ümmeti, nûh'a 'nerede sevap?' dediler. nûh 'duymamak, görmemek için elbisenize büründüğünüz cihette.
1405. elbiselerinize bürünüp yüzünüzü, başınızı sardınız; ondan dolayı gözünüz olduğu halde görmediniz' dedi.
1406. insan gözden ibarettir. geri kalanı bir deridir. göz de, dostu gören göze derler.
1407. insan, dostu görmeyince kör olsun, daha iyi. böyle adam süleyman bile olsa, karınca ondan yeğdir."
1408. bu yepyeni sözler, rum elçisini semaa getirdi, ömer'i görmek iştiyakı arttı.
1409. gözünü o padişahı aramaya dikti, eşyasını da kaybetti, atını da.
1410. o iş erinin ardına düşmüş, her tarafa koşmakta, delicesine onu aramaktaydı.

devamı için:

(bkz: mesnevi 1411-1420)

bir önceki için: (bkz: mesnevi 1391-1400)