bugün

halı saha veya mahalle, sınıf maçlarında bileğe tekmeyi vurup sonra 'oyna! topa!' veya 'oyna bir şey yok!' diye bağıran çocuktur. çocuk bünyesinin ulaşabileceği en karanlık çukura saplanmış, kötülüğün ihtisasını yapma yolunda dev bir adım atmıştır. ekseriyetle takımı yenik durumdadır ve rakiplerine saldırıp çirkeflik neticesinde skor arar. ülkemizin pal sokağı çocuklarıdır bunlar, kavgalarımız futbol maçlarında vuku bulur bizim.

senin attığın o çirkef goller sayılır mı peki çocuk? bu şarkı sana gelsin;

http://www.youtube.com/watch?v=glqhhXpyax8
o cocuk benim lan... kucukken ayi gibi oldugum fazla kosamadigim icin kimse almazdi beni takimina. sonra cussemi kullanmayi ogrendim, takima ilk secilen ben oldum... Karsi takimin ayaklarini kirip duruyordum cunku. Defansa bir yerlesiyorum, butun temasim ayak bilekleriyle, topa dokunmayip 3 kisiyi sakat biraktigim mac olmustu...

(bkz: 90larda ocuk olmak)
Tekmeyi yiyen bensem, o an ayağa kalkıp, gırtlağını scorpio misali vücudundan ayırmak istediğim şahıs. hayır sen o tekmeyle havada ters takla atmışsındır. o haldeyken tepende biri bişey yok! bişey yok! topa müdahale, diye bağırır. En fenası da sinirden dilinin tutulup, çocuğa cevap verememem ve yıllar boyu içimde kalan bir ukte olarak burada bile anlattığım, kalıcı psikolojik travmaya neden olmasıdır.