makula dejenerasyonu

Gelişmiş ülkelerde 65 yaşın üzerindeki insanların en önemli görme kaybı nedenidir. Makulanın, hasarlanması sonucu ortaya çıkan bir hastalıktır. Hastalık, duyusal retinanın hemen arkasında yer alan, retina pigment epitelini, koriokapillaris dokusu ve Bruch membranı gibi dokuları etkilemekle birlikte, görme kaybı fotoreseptör hücrelerin hasarlanması sonucunda gelişmektedir. Yaşa bağlı makula dejenerasyonu (YBMD) erken ve geç evre olarak iki aşamaya sahiptir. Erken evrede makulada, pigmenter değişiklikler ve retina altı dokularda biriken "drusen" adı verilen lipid -yağ- içerikli birikimler vardır, görme keskinliği normaldir. Geç evre, yaş -eksüdatif- tip veya kuru -atrofik- tip olarak ikiye ayrılır, bu evrede görme kaybı vardır. Hastaların yaklaşık %80'inde kuru tip bulunsa da, görme kaybından %80-90 oranında yaş tip sorumludur. Görme kaybı ortalama olarak 75 yaşında ortaya çıkmaktadır. Elli yaşından sonra görülme sıklığında doğrusal bir artış olur. Geç tip YBMD (görme hasarı var), 50 yaşının üzerindekilerin %2'sinde, 65 yaşın üzerindekilerin %0.7-1.4'ünde ve 85 yaşından sonra %11-19 oranında görülür.