bugün

kıyaslandığında lisede bulunduğumuz yaş aralığından ötürü resmen birlikte büyürüz bu insanlarla. birlikte acı tatlı pek çok şey yaşarız, en güzel hayalleri birlikte kurar hayatın her anında birbirimizin yanında kalacağımız için sözler veririz. pek çıkar falan da gözetilmez bu dostluklarda. zaten ne çıkarınız olabilir ki 17 yaşında bir insandan? farklı alanlardaysanız not alışverişinde bile bulunamazsınız, sebepsiz seversiniz. size verdiği güven yeterdir zaten.

üniversitede olay başka bir boyuta geçer. farklı bölümlerde okuduğunuz diğer insanlarla zaten gereken zamanı bulamadığınız için yeterli paylaşım yapamazken kendi bölümünüzden olanlarla da akademik rekabet ve mantık ilişkileri daha baskındır. birkaç sene sonra sektörünüzde size rakip olacak insanlar (siz böyle düşünmeseniz bile) sizin başarılarınızı kıskanır, haklı insani bir dürtü olarak bir isim olarak kendi önlerinde bulunmanızı hazmedemezler. tabi burada kurulan dostluklar da çok özel ve değerlidir ancak kurulurken daha fazla dikkat ve özen gerektirir.

özetle; üniversite arkadaşlarınızla mezun olduğunuzda yöneleceğiniz alanlar üzerine planlar yaparken, lise dostlarınızla birbirinizin eşlerine yapacağınız şikayetleri konuşur, çocuklarınız üzerine hayaller kurar ve aynı anne babanın çocukları olmadan da nasıl kardeş olunacağını gösterirsiniz çevrenizdekilere.
Lise dostluğu daha samimidir.lisede daha çocuksunuzdur. beraber öğrenirsiniz hayatı.
universitede bu samimiyeti bulamazsınız. Üniversitedekiler ya bir çıkar için size katlanırlar ya da dertleriyle kafanızı şişirmek için dost olurlar.
lisedeki dostların üniversitede değişmesi var birde siz dostluğunuz hep sürecek sanırsınız ama değişiverir karakterler. daha üniversitede dostum olmadı olur mu bilmem.