kış güneşinde yanınca yazı daha çok özlemek

An itibariyle yaşadığım his. Duygu yoğunluğum maksimumda şu an. Sisli Ankara'nın öğlen vaktinde tenimizi yakan güneş yazın kavuruculuğunu ve berrak gök yüzünü özletiyor.
Ne demiş yazar, Parla güneşim Parla, yan bedenim yan...

Dıptıs dıptıs müzikle Ege'ye gitmek vardı.

Açık, bol güneşli havada çok kez tir tir titrendiği düşünülürse kışın o güneşin yakmasına bile şükredilebilir.

Baharda kışı,
kışın da baharı özler insan.
Ne uzaksa onu özler...
Kavuşmak şart mı?
Boşver! Bazı şeyler yokken güzel.