kız rahat hissetsin diye imam nikahı yapmak

sanıldığı kadar kolay değildir. imamlar çok kıl. ailenin izni olacak der. o imamı şimdi bulsam kafa atarım.

bazen kandırdığımız kızı bir türlü ememeyiz dostlar. bu gibi durumlar için imam nikahına kadar düşeriz. vicdani açıdan karşımızdaki hanımı rahatlatır, güzel olur. saç sakal karışmış halde metallica tişörtüyle imama gidersek aile gelsin der. inanmaz. oysa benim bildiğim arkadaşlardan 2-3 şahit bulunca olayın hallolması gerektiğidir. bu gibi durumlarda imama en benzeyen dostumuzdan rica edip, yalandan bir imam nikahı şenliği yapmalıyız evde. böyle her gördüğümüz kıza atlamamalıyız aslında. demokrat hanım memesi daha iyidir. muhafazakar olunca uğraş dur. zor olanı seviyor insan galiba. bazı iç anadolu aşklarında böyle şeyler yaşandığını işitiyorum hala.

"muta nikahı yapanlardan bile daha şerefsizleri varmış" tespiti.

küfretsem olmaz, küfretmesem olmuyor.
(bkz: trollüğün adabı)