kırılmış birisinin şiiri

kırdığın gibi kırılırsın
ki kırılsın gizlediğin nahoş arzuların
arsızlığın gölgesinde
payidar kalsın yalnızlığın bırak sevgiyi,
aşkının da ötesinde
daldığında uykuya gelsin
hitab etsin sarhoş nefsine
kanmam artık gözlerine ve
tuzak kokan sıcak nefesine

kırdığın gibi kırılırsın
parçalansın cahil cesaretin
aklının zorundan kurtulur umarım
bir hiç uğruna katlandığın esaretin
herhangi bir zerresini gördüğümde bana
geçmişi hatırlatan teninin
kanmam artık sözlerine ve affet,
koşamam başkasına atan kalbinin hedefine

sustuğun kadar yalvarırsın
senin de zamanında kandırdığın gibi
gün gelir sen de hoş bir yalana inanırsın
suizandan bir girdapta boğulur ve geçmişine haykırırsın
gelemem güzelim çünkü
kırdığın gibi kırılırsın

2798.

(duhanco)