bugün

görmemle birlikte götümle gülmeme neden olan kızın taktığı gözlük.

otobüste hemen önümde oturan bir bayan bu ablamız*. gözlüğü saçına takıp kendince bir hava yaratmaya çalışmış ama saça gözlük takma olayını tamamen yanlış anlamış işi bok etmiş kendini de rezil rüsva etmiş bir ablamız*. ama sonra birden gözlüğün çerçevesinin kırılmış olduğunu ve bantla yapıştırıldığını fark ediyorum. hafiften bir gülümseme geliyor bana. güzel kızsın taksan ne olur takmasan ne olur ne gerek var kırılan gözlüğü yapıştırmaya gibi düşünceler geçiyor aklımdan. sonra kız saçlarını sallama amaçlı kafasını kaldırıyor ve ben kalakalıyorum. gözlüğün camı da yok. kahkahalar atıyorum içimden, ağzımı kapatıyorum, duramıyorum yerimde. beni gören 3 5 kişi hakkımda ne düşünmüştür bilemiyorum ama bunu görüp gülemeyecek bir insanı ben ne tanırım ne bilirim. içim gitti lan fotoğrafını çekemediğim için. ama fotoğrafını çekmeye çalışsam linç edilebilirdim zaten otobüste.

burdan o ablamıza sesleniyorum. vazgeç ablacım. bak sen gözlüksüz zaten güzelsin. yapma etme yapıştırdığın bantı çıkarıp at o gözlüğü çöpe. gerek yok saçına gözlük takmaya falan. bırak kim yaparsa yapsın kim takarsa taksın. ama sen yapma gözünü seveyim evde kalırsın sonra bak benden söylemesi.