küçükken sadece pazarları yıkanmak

harbiden var olan bir durumdur. sadece pazarları banyo yapılırdı bir aralar.

Buyudugunde de bu aliskanligini devam ettirenler var.

Yoksa metrobuslerdeki bu kokunun baska bi aciklamasi olamaz.

Yikanin ibneler.

Hem de yaz aylarında güğüm ve kovalarla güneşte ısınsın diye balkona koyulan suyla... Artık musluklardan öyle güneşin ılıttığı sular akmıyor.

Eskiden pazar günü banyo günüydü. Banyodaki bakır kazan yakılırdı kışın bir güzel banyo yapılırdı.

80 lerin başlarında doğmuş olan bizim nesil için 90 ların ortalarına kadar devam etmiş olan mevzudur. çocukken kötü kokmak gibi bir derdin yoktu sabahtan okula gider öğlen okuldan çıkar çantayı önlüğü eve atar içinde salça olan yarım ekmeği alır sokaklarda at gibi top peşinde oyun peşinde koşardın. terle pislen kolun bacağın parçalansın hiç dert değildi. o zamanlarda kaldırıyordu bunu çünkü çocuktuk üstteki yazar arkadaşımın belirttiği gibi bakır kazanda kaynayan su ile güzelce yıkardı anamız bizi.

şimdi hala devam ettiren varsa ve bu insanlar yetişkin ise çok çirkin ama belirtmek lazım. gerçi olduğu da aşikar toplu taşımaya biniyorsun ağzın burnun yer değiştiriyor kokudan. yapmayın lan bunu dedim ya küçükken oluyordu ama şimdi kaldırmıyor işte hafta içi en az 2 defa daha su dökünün en azından deodorant bir yere kadar..

evliyseniz gün aşırı yıkanın. ama boşa yıkanmayın.

Pazar geceleri banyo zorunlulugu. Ertesi gün okula gidilecek olmasi bu zorunlulugu yaratiyordu. Yeni haftaya temiz girmek. Temiz kiyafetler temiz sac

şayet sözlükte başlık olarak açılmasaydı kesinlikle birgün benim açabileceğim durumdu.

21 günü aşan bir alışkanlıktır.

nadiren olandı bizim evde. çünkü sadece pazar değil, çarşamba akşamları da yıkanılırdı.

tam bir su kuşu olan ben, banyoya gireceğim ana kadar nefret ederdim bu ritüelden kış aylarında. çünkü ev buz gibiydi. soba hiç yoktu, benim minik odamda yanan ve geceleri mecburen kapattığım gaz sobası vardı sadece. birde banyoda suyu ısıtırken orayı da dayanılır hale getiren küçük tüp. su kazanda kaynadıktan sonra az biraz da kapağı açar kaynatırdık ki banyo o buharla ısınsın. çıkması da ayrı bir işkenceydi, kıç kadar sobanın karşısında üşümeden giyinmek, belime kadar olan saçları kurutmaya çalışmak.

ulan keşke, her şeye rağmen özlediğim günlerdi diyebilenlerden olsaydım. ama ben çocukluğumu hiç özlemiyorum ki.