küçükken elmas yutan insan

küçükken demir para yutan insanın zengin versiyonudur. ayrıca küçük bir coolken anneciğimin annesinden yadigar elmasını yutmuşumdur. ne yapayım yahu? mahalledeki sefo (sefil) çocuklar sürekli demir para boğazına kaçırıyordu ve hastaneye kaldırılıyordu. e benim gibi bir insana o derece ucuz miktarlar yutmak yakışır mıydı? annemin biricik elmasını, kaşıkçı elmasına yakın değerde olan elmasını yutmuştum! akabinde bir telaş, bir uğultu sormayın. midesinde elmas olan çocuk diye haberlere bile çıkmıştım o yıllar. ah ah ne günlerdi.

komşular toplanmıştır, evde pırlanta günü veriliyordur, cool adam delikten eve gelen dolgun bayanların bacaklarını keserken şu diyoloğa şahit olur;

- ay bizim oğlan bilye yutmuş dün.
- o da bi şey mi kız? bizim ki demir para yutmuş!
- bizim ki altını yutmuş altını!

annem gerinerek;

- bizim ki elmas yuttu naber?

kadınlar hep birden;

- vooooov!

(bkz: eşeğin karnındaki elmas)
(bkz: müjdat gezen)

büyüyünce o elması çıkarabilmek için ıkınmaktan beyin damarları kafada, gözle görülür bir şekilde belli olacak insandır.

(bkz: bokunda elmas bulmak) *

en yüce duyguların insanıdır. hiç tuvalete gidesi gelmez ayrıca.

yuttuğu elması daha verimli kullanabilir bu insan.nasıl mı; kıçını açıp güneşe doğru çevirecek ve ağzından 150-200 miliwatt civarı güce yakın bir laser ışıması çıkaracaktır.böylelikle yılbaşlarında olsun, doğum günlerinde olsun kendi laser gösterisini yapabilir.

elmas sıçmaya hak kazanmıştır.

tuvalet tuvalet olalı,böylesini görmedi.

(bkz: benim gönlüm zengin)