bugün

küçük çocukların kendini ispatlama isteğidir . amaç kendilerini bir birey olarak aile içine katmaktır . özellikle erkek çocukları , evde babadan sonra gelen asıl otorite olarak sayarlar . pazardan ve ya marketten dönerken , komşuya ve ya akrabaya eşya taşırken , boyutları kendi vücudları kadar olan poşetleri ve ya torbaları alıp , " valla ağır değil " cümlesi eşliğinde sürüklerler . bazı zayıf çocukların bu duyguyu tatmak uğruna kolları çıktıkları görülmüştür . poşet taşımak yerine süt içselerdi böyle olmazdı .
küçük çocukların metroda turnikeden geçme isteği kadar fazladır.
(bkz: keşke çocuk olsam)
çocukların kurguladıkları ya da daha doğrusu onlar için gerçek olan dünyada '' evet ben poşet taşıyabiliyorum'' gibi bir düşünceye oluşturacak olan eylemdir. en nihayetinde çocuk da olsa kendini kanıtlama adam yerine konma isteği taşımaktadır.
büyüyünce geçen bir istektir.
Küçükken yapmak istenen her şeyden ileride nefret edilir, mecburiyetten yapılır.

(bkz: yemek yapmak)
(bkz: bulaşık yıkamak) Bunu bir insan nasıl sever sorarım size!
(bkz: Okula gitmek)
(bkz: Poşet taşımak)