bugün

-beyler adamın yaşam destek ünitesinin fişi çıkmış. sakin olun.
" selamun aleyküm güzel kardeşim.
bu satırları yazarken, puslu gözlerim dışardaki yağmurdan ilham alıyor ve bulutların arasındaki güneş saçlarımı selamlıyor...
saat akşam üzeri gibi bir vakitte, amansızca gerçekleşti her şey.
istenmedik şeyler, olmaması gereken olaylar yaşandı.
bunlar hoş olmayan ve bir o kadar da olması gereken şeylerdi aslında..
kan, ızdırap ve acı çeken insanlar. bunların hepsi tarafımca tasvip edilmeyen fakat bir o kadar da hoşuma giden şeylerdi.
velhasıl kelam, ben de aldım tabi silahımı, olayların ortasına attım kendimi...
3 kişiyi önce bıçakladım, sonra da 2 kişiyi tam kafasından hedşatla vurdum.
tabi polisler olay yerine intikal etmişti. kaçmak gerekti?
nasıl olcaktı ki? her yerde mobese kameraları, polis ekipleri falan.
resmen takip ediliyorduk... ciddi anlamda hayatımın en büyük tecrübeleriydi.
ha tabi o ara bana bi vahiy geldi. uçabiliyormuşum da farkında değilmişim..
bi anda uçuverdim.. arkamdan hayranlıkla bakmadılar tabi.
çıkarıp silahlarıyla ates etmeye başladılar... ivmemi arttırıp daha fazla hızlandım. sürekli uçtum ve uçtum.
sonuç olarak kendimi endonezya'ya kadar kaçırdım.
fakat bu sefer de açlıkla mücadele etmek zorunda kaldım..

"

sonuç olarak, bu metin kadar saçma yani bu söylenilenler.

not: metin de gayet bana aittir. iyi saçmaladım galiba lan asjdkşsa.