kutsiye bozoklar

68 kuşağının devrimcilerinden.
sosyalist bir aydındır.
ışık kutlu mahlasıyla uzun süre atılım gazetesi'nin ortakça köşesinde yazarlık yapmıştır.
16 temmuz 2009 tarihinde bundan 36 yıl önce bir polis kurşunuyla yaralanan vücudu aramızdan ayrılmıştır. akıntıya karşı duruşuyla, direnişiyle unutulmayacak olan bir eğitici bir yapıcıdır.

içli bir ezgi tadında yaşamak istiyorum.
-her söylenişte güzelleşen-

Şarap tadında sevilmek
-en iyi bağ bozumlarının ürünü-

ve sevmek şiircesine

Yepyeni bir dünya için
değişmek ve değiştirmek hiç durmadan

ve usulca ölmek sonra
-tohuma durmuş çiçek gibi-

iNSAN olmanın sevinciyle
ve sonsuz hüznüyle ardında
aydınlık bir sabah bırakmanın

Şiir dediler,
emektir dedim..

Sevda dediler,
bilmektir dedim..

insan dediler,
sevmektir dedim..

Kavga dediler,
ilmektir dedim..

inanç dediler,
Uğruna usulca
ölmektir dedim..

Ya tümü dediler,
-doyasıya YAŞADıM-
Diyebilmektir dedim..

bu mısralarla tanımıştım onu. gerçi ben onu ilk tanıdığımda çoktan göçüp gitmişti. ama bir bahar dalı bırakmıştı bizlere. ulaştı..

daima bizimle, ve daima onunlayız.

ankara'daki kütüphanesi gidip görülesi...

ışıktır... yazılarında kullandığı ışık kutlu mahlasının tam anlamıyla hakkını vermiştir. polis kurşunuyla tekerlikli sandalyeye bağlanmasına rağmen hayat sevgisini hiç yitirmedi. hep aynı inatla aynı düşmana karşı kalemiyle savaştı. yoldaşımız her daim bizim ışığımız olmaya devam ediyor, edecek.