bugün

Kurmay Albay Joosenog Han ve karısı karabük'te Türk muharip gaziler derneğine gidip belki bir çeşit vefa borcunu ödeme çabasıyla gazileirn elini öpüp sohbet ediyorlar. bir de görüşmek isteyip vefatı yüzünden görüşemediği gaziden bahsederken çok duygulu anlar yaşanıyor. tüylerim diken diken oldu ve kendime kızdım ben türk evladı olarak kendi gazilerimizi ziyarete kaç kere gittim, sıfır.

https://www.youtube.com/watch?v=ROEfeEtT4rc
(bkz: koreli askerin gezi ziyaretinde ağlaması)

(bkz: yaran yanlış okumalar)
geçmişte kalmış gitmiş böyle naif bir olaydan bile "boşloğo oçon reröreröre" diye polemik cıkartmaya çalışanları göstermiş ağlama olayıdır.

ha bir de adamın nasıl duygulandığı görmediler heralde ki gelip beylik dizelerle humanistlik taslayan da var. öyle yada böyle heriflerin kendini borclu hissettiği bir icraata imza atmış tsk. ne yapalım yani, adama nazımın anti-militarist, ütopik mektubunu mu hediye edelim.