bugün

insanların komünist olmaya mecbur olmasıdır. yani birbirimizi sevmek zorundayız. tanrı yok ancak kötülük insanın en çok kendisine zarar verir. amaçsız başkaldırı da insana zarar verir. birbirimizi ötekileştirmemeye, sorunlarımızı paylaşarak azaltmaya, sevinçlerimizi artırmaya ihtiyacımız var. hepimiz birbirimize muhtacız ve bu dünyanın efendisi bizleriz. bu sorumluluktan kaçamayız. bizden yüce bir tanrı yaratıp tüm sorumluluğu onun sırtına yükleyemeyiz. dünya kötü ise bu bizim kötülüğümüz yüzünden. dünyayı iyileştirmek bizim görevimiz ve dünyayı iyileştirmek için koşulları iyileştirip iyi insanlar yaratmalıyız.
yanlış önerme.

amk komünist düzenin işlemeyeceğine komünizmi bulan adamlar ikna oldu, bu bizim solcular olmadı, layn gel beri gel.

Yaz günü deniz gezmiş parkası giyip gezmekten beynin gitmiş senin, tövbe et, ramazan bitmeden umreye git gel, birde o kıllı solcu kızlardan uzak dur, kendi kendine düzeleceksiniz.
kapitalist sömürü düzeniyle mesut bahtiyar olanların salladığı düzene mecburiyettir.
devrimcilik tercih değil zorunluluktur.
yanlış önerme değildir.

komünist diktatörlüğe ben de karşıyım ama ben bu kanıya zaten camus okuduktan sonra vardım. allah'ı boşverin. bu dünyanın efendisi bizleriz ve bizim mutlu olabilmemiz için kendimiz için istediğimizi başkaları için istememiz gerekiyor. hatta ben bir troçki hayranıyım. dar kafalı bir marxist değilim. proudhon'u severim. dostoyevski çizgisindeyim.