kimse üzülmesin diye üzülmekten yorulmak

Hayatımın kısa özeti.

O üzülmesin bu üzülmesin derken o kadar çok acı çektim o kadar çok kendimi bi kenara attım ki, bazen ne yapacağımı ben bile bilemiyorum. O kadar çok sustum ki, konuştuğumda ne konuşacağımı kestiremiyorum ve ben ağzımı açınca yer yerinden oynuyor. Çünkü hep sustum. Hiç istemedim birinin üzülmesine sebep olmayı. Böyle böyle kendimi bitirdim. Geldiğimiz bu noktada, bağırıp çağırıp sustuğum bi anda şimdi ağlıyorum. Söylediklerime, söyleyemediklerim

özverili, yufka yürekli ve istismar edilmeye açık bir insan olmanın sonucudur.

Yıllarımı kimse üzülmesin diye çabalamakla geçirdim. Sonra anladım ki meğer boşuna kendime zulmetmişim.