kendini baskalariyla mukayese etmek

kişiye türlü sorunlar yaşatabilecek ve mutsuz edebilecek anlamsız bir davranış.
tek müsebbibi kişi olmakla birlikte yanlış olduğu su götürmez bir gerçektir zira başlıca iki sebebi vardır;
-ilk olarak, insanoğlu fıtraten böyle bir davranışta bulunurken kendisinden çok daha iyi durum ve mevkide bulunanları baz alacağı için kendisini mutsuz etmekten ve üzmekten gayrı bir sonuç elde edemeyecektir.

-ikinci ve en mühimi ise; akl ı selim ve tecrübe sahibi her insan bilir ki böyle bir mukayese başlangıç itibariyle hatadır ve olmaması gerekir ve şayet ortada böyle bir paha biçme veyahut durum tetkik ya da analiz ihtiyacı var ise bu tespit ve mukayese kişinin başkalarıyla karşılaştırılması değil, kendisine yine bizzat ölçüt olmalı ve yine bizzati bir yarış içerisinde varlık ve oluş mücadelisi vermeli..

yani her yeni gün bir önceki halimizden iyi bir durumda isek gayet tabii olarak mutlu ve huzurlu olmalı. bize göre ölçü ise ; iki gunu bir olan ziyandadir hadisidir. gerisi size kalmış..

tehlikelidir. iki seçenek doğurur. birincisi kendini üstün görme; kişi mukayese ettiği kişinin açıklarını arayacağından hoş bir durum olmaz. bulunan açıklar veya daha üstün olunan özellikler mukayese edileni hor görmeye veya kendini birşey zannetmeye olanak verir. ikincisi ise mukayese edilenin üstünlüğünü kabul etme. bu durumda da açık aranır ve nefret duygusu ön plana çıkabilir. ayrıca kendini ezik hisseden bünye başkalarına özenmeye başlayabilir ki bu durum çok daha kötüdür.

özgüven eksikliğidir. özünde kendinde olmayıpta başkalarında olanı aramak yatar. yorucu ve üzücüdür.*