kendin için umudun var mı

son umudumu bir gece soğuk bir veda cümlesi ile gecenin karanlığında bıraktım ve kendim için bir umut besleyemiyorum hala...

umutlarım kurduğum kanlı repliklerin içinde kayboldu, bedenimden intihar ettirdiğim şiirlerim gibi... umutsuzda değilim lakin, gözlerimin sönmüş ferine inat...

sol göğsün altındaki yürek attığı sürece hep bir umut vardır.

bu nefes bu bedende olduğu sürece "yok" cevabının duyulmayacağı bir sorudur.

(bkz: elbette)**

ümitsizsiniz...

Umut kadar bağımlılık yapan bir zehir varmı ki şu hayatta. Her düşüşte kalkarım ve bir daha düşmem diyen o değilmi? Kalbinden bir hançeri çıkarıp diğer biri için yer rezerve etmıyormu o. Benim kendim için umudum yok . olmasında olmasın. Sessizce gerçekleri görmektense neden bir dramı renkli örtülerle düğün meydanına dönüştürmeye çalışayım. Hem de olmayacağını bile bile.