kendi kendini kutsayan ateist

kendisinin aklına ve ölçülebilmeyle gerçekliği bağdaştırma anlamında kainata yüklediği anlamla bir anlamda varoluşunun kaynağını kendisi olarak görerek, bilginin saf halinin kendi maddeci beyninden ortaya çıktığını savunur. bununla birlikte bir idealist değil de maddecidir o. tuhaf tuhaf şeyler. diyalektik hikayeler falan. tesadüfle ikna olan aklını ne kadar kutsarsa kutsasın yetersizlik hissi peşini bırakmayacaktır.