kendi kafesine hapsolmuş özgürlük fetişisti

+ hey çocuk gel buraya. hadi özgürlüğü çiz bana.

ne yaptın sen çocuk? kuş çizdin ama bu kafesi neden çizdin? neden bir kafesi de ona çerçeveledin? bir bulutun arasında neden değil bu kuş. bu kadar mı kendine mahpussun? bu kadar mı senin özgürlüğün? bak hep aynı yerde dönüp duruyorsun. üstelik karşıma gelip bana özgürlük nutkuyla martaval geçiyorsun, hep aynı hep aynı. özgürlüğün kelimeleri yoktur. özgürlüğü neden hep kelimelerle anlatmaya çalışıyorsun neden?... özgürlük kafesten kaçmak mı diyorsun. yanılıyorsun. zaten o kafes, senin sanrılarının korkularının sana oynadığı bir oyun. kendi kendini çizdiren ve kendi hayallinle seni sıkı sıkı sarmalayan. kafesten kurtulsan az ilerde yine seni sarmalayacak bir eğreti ot gibi yine seni.. bir kısırdöngü.. sen hiç birşeyden kaçamazsın çocuk. kafesin bir köşesinden bir diğerine, hep aynı hep aynı ve hiç birşeyden vazgecemezsin. küçük gel gitlerin senin aynı yerde dolanıp, hep aynı yerlere geri döndüğün ve üstünde gide gele yıprattığın haritandır. gökyüzüne bak hemen yukarda. bak orada uzaklarda senin hayalinde bile çizmeye cesaret dedemediğin bulutlara pike yapan bir özgür var. evet bir kuş var bulutların arasında ve hemen arkasında bak bir tane daha...

özgürlük anlatılamıyor ve konuşulamıyor çocuk, sadece yaşanıyor...