kendi adini unutmak

insanın kendi isminin ne olduğunu hatırlayamama durumu.

ayıptır, yazıktır, günahtır...

(bkz: ikiz kardesin dogum gununu unutmak)

heyecan,dalgınlık yahut zihnin bir sürü soruyla,sorunla cebelleşmesi anlarında meydana gelen,bazen kimlik bilgileri barındıran herhangi bir karta bakmayı dahi gerektirebilecek * garip bir durum.

alzheimer belirtisidir...eğer bir kişi kendi adını bile unutabiliyorsa ve bu kişi henüz gençse,alternatif tıp'a inanmalı,saygı duymalı,havuç yemeli,et yemelidir...

kendini kaybetmektir.

An itibarı ile çok ve yoğun çalışmanın ardından cereyan eden durumdur.

(bkz: Adını unutan adam)

Mümkün olan hadise.
Bundan 5 yıl önceydi. Meslekte yeni olmanın verdiği heves ve idealist ruhumla, nerede bir seminer, nerede bir eğitim ben oradayım.
Bir gün, bir psikodrama grubuna katılma fırsatı yakaladım. Peki ben fırsatı kaçırır mıyım? Kaçırmadım tabi ki ve gruba dahil oldum. Gruptakiler de ayni ilçede görev yaptığım meslektaşlarım . Ama yeniyim ya, kimseyi tanıyorum. Fırsat bu fırsat tanışırız diyorum.

Aradan biraz zaman geçti. ilk oturumun yapılacağı gün geldi çattı. Ben de geç kalmamaya özen göstererek, belirlenen yer ve saatte orada oldum. Herkes bir bir gelmeye başladı. Gruptakiler içinde bir ben yabancıyım. Haliyle ilk olarak gelip benimle tanışıyorlar. Sonra da kısa kısa sohbet ediyoruz. Tanışma faslının ardından "herkesle tanıştım galiba" diye düşünerek yerime geçtim. Kısa bir süre sonra, bir hanım geldi yanıma. Önce "merhaba" dedi. Sonra ismini söyleyip, elini uzattı. Normal olarak benim de ismimi söyleyip,onun elini sıkmam, "memnun oldum" demem gerekir, değil mi? Ama o an, adımı unuttum. Evet, unuttum. Kısa bir süre de olsa hatırlayamadım. Hatta sesli düşünüp "benim adım neydi?" bile demiştim. Karşımdaki de şaşkın tabi. Eli havada ve benden bir karşılık bekliyor. Neyse ki, "Özür dilerim,dalmışım " diyerek durumu toparladım. Ama, en nihayetinde adımı unutmuştum işte. insanın kendine dair bir şeyi unutması garip bir durummuş.