kemal sunal'ı özlemediğini söyleyen kişiyi dövmek

bir garip türkiye gerçeğidir. önceki yıllarda, konya'da üniversite okurken ben. yurtta arkadaşlarla oturuyoruz... demli çay var önümüzde yudumluyoruz, çekirdek filan çitliyoruz... bağdaş kurmuşuz divanın üstüne. keyfimize diyecek yok anlayacağınız. sonra ben bi' ara çekirdek almak için bakkala çıkıyorum. o sırada bakkaldakiler de kemal sunal'ın bir filmini izliyorlar oturmuşlar. içlerinden bir tanesi "ahh aah çok özledik be kemal abi" dedi, ben de bir anlık gafletle "ben özlemedim vallahi. komik filan da değildi bence." deyince, bunların bana tekme tokat dalması bir oldu. gözümü hastanede açtım, o günden sonra konya gibi bir mevleviler şehrinden taşınmak zorunda kaldım.

saygısızlıktır. aynı zamanda michael jackson'ı, barış manço'yu özlemediğini ve sevmediğini söyleyen insan da yaşayabilir bunu. çünkü her şeyi siz biliyorsunuz, çünkü çoğunluk ne derse o. hadi oradan. sevmiyorum, gülmüyorum, gülmeyeceğim de.

sözlük ortamında eksilemek oluyor bu. bana ne.