bugün

kelimelerin uzun kullanım sonucu, durumla özdeşleşip gittikçe kabalaşmaya başlaması durumudur. zamanında öğretmen tarafından eli olmayan bir arkadaştan bahsederken "özürlü" demem sonucu farkettiğim olaydır aynı zamanda.

örnek vermek gerekirse, ilk başta zihinsel veya fiziksel bir eksikliği bulunan insanlara "sakat" dedik. bir süre sonra sözcük hakarete dönüştü ve yerine "özürlü"yü kullanmaya başladık. o da hakaretvari bir sözcüğe dönüşünce "engelli" kelimesi ile devam ettik. o da yakın bir zamanda miadını doldurur.

hayır, nasıl bir düşünme biçimimiz var ben onu anlamıyorum.